ماجرای مرموز ادیسون و ماشین ارتباط با ارواح
قطعا اگر هر کس دیگری جز ادیسون و نیکلا تسلا از اختراع ماشین ارتباط با ارواح سخن می‌گفت، رسانه‌ها به او برچسب کلاهبردار می‌زدند یا در بهترین حالت دست انداخته می‌شد، اما ادیسون با پشتوانه ۱۰۹۳ پتنت رسمی کسی نبود که بتوان به سادگی او مورد انتقاد قرار داد. به گفته برخی محافل ادیسون موفق به اختراع ماشین ارتباط با ارواح شد. دستاورد‌های او از لامپ روشنایی و فونوگراف گرفته تا دوربین تصاویر متحرک و پروژکتور زندگی مردم را زیر و رو کرد و حالا نوبت ورود به دنیای مردگان بود.
ماشین ارتباط با ارواح
تماس با نزدیکان از دست رفته برای عموم مردم ماهیتی روحانی و تا حدودی خوفناک داشت، اما ادیسون صرفا از نقطه نظر علمی به آن می‌نگریست. او معتقد بود که زندگی فنا ناپذیر است و کمیتش را نمی‌توان کاهش یا افزایش داد؛ در نتیجه شخصیت بشر نیز مانند بدن او شکلی فیزیکی دارد و از ماهیت‌هایی مشابه اتم ساخته شده است. وی می‌پنداشت که این ماهیت‌ها احتمالا پس از مرگ فرد هم به قوت خود باقی مانده و شالوده‌ای از خاطرات و تفکرات متوفی را در برمی گیرند.
هدف ادیسون این بود که این ذرات را در اثیری اطراف یک ماشین ویژه جمع کرده و با استفاده فونوگراف تقویت و ثبت کند. در تمام سال‌های گذشته محافل پارانویایی مدعی شده اند که ادیسون موفق به اختراع ماشین ارتباط با ارواح شد، اما این دستگاه به عمد یا از روی سهل انگاری گم شده است.
بخش گم شده دفترچه خاطرات ادیسون به ماشین جادویی اشاره می‌کند
از آنجا که اثری از ماشین یا نمونه اولیه آن پیدا نشد این سوال پیش می‌آید که آیا واقعا چنین اتفاقی رخ داده یا خیر. شاید او هرگز با ارواح ارتباط برقرار نکرده باشد، اما شواهدی از انجام آزمایشاتی برای عملی کردن این ایده وجود دارد.
در مصاحبه دیگری که در همان سال و توسط «ساینتیفیک امریکن» با ادیسون انجام شد وی درباره ماشین گفت: «به فکر ساخت دستگاهی هستم که افراد وارد شده به قالب یا قلمروی دیگر (فوت شده) قادر به استفاده از آن باشند.»
پس ادیسون طی دو مصاحبه جداگانه و تقریبا همزمان از طرح‌هایی برای ابداع ماشین با ارتباط با ارواح سخن گفته و در یکی از آن‌ها نیز از آغاز روند ساخت آن خبر داده است. حتی در بخشی از مصاحبه ساینتیفیک امریکن به گونه‌ای بحث شده که انگار ماشین مذکور در مراحل آزمایشی یا پروتوتایپ به سر می‌برد.
طرح‌های محرمانه
افزایش باور مردم به خرافات ادیسون را بر آن داشت که به روش‌های علمی برای اجرای آن روی بیاورد: «در صورتی که کاراکتر مردگان در قالب یا قلمرو‌های دیگر وجود داشته باشد و آن‌ها در پی برقراری تماس با ما باشند، تولید دستگاهی به این منظور در مقایسه با واژگونی میزها، جلسات احضار روح، جداول عجیب و دیگر روش‌های ابتدایی، شانس بیشتری به آن‌ها می‌دهد.»
این مخترع برجسته بر این باور بود که اگر بشر در پی پیشرفت در تحقیقات روانی و معنوی است باید مثل پزشکی، برق، شیمی و زمینه‌های دیگر با استفاده از ابزار‌های علمی به دنبال آن باشد.
جادوگر منلو پارک چه در ذهن داشت؟
ادیسون اطلاعات اندکی را در باره ماشین ارتباط با ارواح منتشر کرد که دو دلیل دارد، یا خودش هم به راهکار منسجمی دست پیدا نکرده یا اینکه از سرقت اطلاعات تجاری و تکرار ماجرای رادیوی تسلا هراس داشته است.
ادیسون اولین سوژه ماشین را هم مشخص کرده بود
طرح‌هایی که بعد‌ها نشریات از این ماشین منتشر کردند بخش‌هایی شبیه به فونوگراف را همراه با یک شیپور شیاردار و الکترود آغشته به پتاسیم پرمنگنات رسانا به تصویر می‌کشد. این شیپور به جعبه چوبی حاوی میکروفون متصل شده که به واسطه حساسیت بالا ارتعاشات را از دنیای مردگان دریافت می‌کرد.
هرچند وی از افشای جزییات بیشتر خودداری کرده، اما شکی نیست که طرح‌هایی برای ابداع دستگاه شکار ارواح در ذهن داشته است. ادیسون حتی تا جایی پیش رفته که یکی از همکاران تازه درگذشته این پروژه را به عنوان نخستین سوژه ماشین ارتباط با ارواح نام می‌برد.
هرچند ادیسون هرگز موفق نشد این ماشین جادویی را به لیست پتنهایش اضافه کند، اما حداقل توانست بخشی از هدفش را که وارد کردن علم به مبحث ارتباط با ارواح بود، محقق سازد.
تلاش‌های پس از ادیسون
مردم امروز هم برای شناسایی و برقراری ارتباط با ارواح به ابزار‌هایی نظیر ژئوفون و رکوردر‌های صدای الکترونیک پناه می‌برند. این افراد با در اختیار داشتن ابزار‌های سنجش میدان الکترومغناطیسی، دوربین و رکوردر به مناطق ظاهرا تسخیر شده رفته و در پی ثبت صدای الکترونیک هستند. طی این فرایند‌های مرموز صدایی شبیه به انسان از منبعی نامشخص در ابزار‌های دیجیتال ثبت می‌شود.
در سال ۲۰۱۲ فردی به نام «فرانک سامپشن» با اختراع رادیویی ویژه مدعی شد که ارواح قادر به سخن گفتن هستند. رادیویی او که «جعبه فرانک» نام داشت فرکانس‌های دریافتی از منابع ظاهرا روحانی را به کلمات قابل فهم تبدیل می‌کند.
